ผู้เขียน: phenocalypse

14 มกราคม

พ.ศ. 1779 พระราชพิธีสถาปนาจอห์น แลคแลนด์ พระโอรสองค์เล็กของสมเด็จพระเจ้าเฮนรี ที่ 2 เป็น สมเด็จพระเจ้าจอห์น แห่งอังกฤษ
พ.ศ. 2285 เอ็ดมันด์ ฮัลเลย์ นักดาราศาสตร์ชาวอังกฤษ เสียชีวิต
พ.ศ. 2429 รัชกาลที่ 5 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ สถาปนาสมเด็จพระเจ้าลูกยาเธอ เจ้าฟ้ามหาวชิรุณหิศ
พ.ศ. 2374 มีหลักฐานบันทึกไว้ในหนังสือ บางกอกคาเลนดาร์ ปี ค.ศ. 1870 โดยหมอบรัดเลย์ว่า เริ่มมีการพิมพ์ปฏิทินครั้งแรกในเมืองไทยในวันนี้ แต่ไม่ได้ระบุลักษณะของปฏิทินไว้ เข้าใจกันว่าอาจเป็นปฏิทินเล่มและพิมพ์โดยหมอบรัดเลย์เอง
พ.ศ. 2495 รายการ “The Today Show” ของสถานี NBC รายการข่าวเช้ารายการแรกของโลก เริ่มแพร่ภาพเป็นครั้งแรก
พ.ศ. 2497 โจ ดิมัจจิโอ แต่งงานกับ มาริลีน มอนโร
พ.ศ. 2515 สมเด็จพระราชินีนาถมาร์เกรเธอที่ 2 แห่งเดนมาร์ก ประมุขแห่งรัฐองค์ปัจจุบันของประเทศเดนมาร์ก เสด็จขึ้นครองราชสมบัติ
พ.ศ. 2529 กีฬาแห่งชาติ ครั้งที่ 19 ที่จังหวัดจันทบุรี เริ่มต้นอย่างเป็นทางการ
พ.ศ. 2530 เขาค้อ แกแล็คซี่ ชนะคะแนน เคนอิจิ โอซาก้า นักมวยชาวญี่ปุ่น ในการชกมวยกำหนด 10 ยก ที่เวทีมวยราชดำเนิน
พ.ศ. 2545 สหพันธ์กีฬามหาวิทยาลัยโลก มีมติเลือกประเทศไทยเป็นเจ้าภาพการแข่งขันกีฬามหาวิทยาลัยโลก ฤดูร้อน ครั้งที่ 24
พ.ศ. 2547 ประเทศจอร์เจียนำธงชาติที่เรียกว่าธงห้ากากบาท (Five Cross Flag) กลับมาใช้ใหม่ หลังจากว่างเว้นไปราว 500 ปี
พ.ศ. 2548 ยานไฮเกนส์ขององค์การอวกาศยุโรป ที่เดินทางไปกับยานแคสซีนีขององค์การนาซา ลงจอดบนพื้นผิวของไททัน ดาวบริวารของดาวเสาร์
พ.ศ. 2551 สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา สยามบรมราชกุมารี เสด็จพระราชดำเนินทรงเปิดพิพิธภัณฑสถานธรรมชาติวิทยา คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์

รักที่เพิ่งผ่านพ้น…รักแห่งสยาม

หายไปนานมาก ในที่สุด เราก็เห็น "ธาตุแท้" ของใครบางคน
 
และนับจากนี้ เราจะไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับคนๆ นั้นอีก……..
 
เอาเถอะ ถึงจะผ่านเรื่องร้ายๆ แต่ก็ยังมีเรื่องดีๆ
 
รักแห่งสยาม หนังที่เรารอมาเกือบปี และก็ไม่ทำให้ผิดหวัง
 
ถึงจะไม่ดีที่สุด ถึงจะมีกระแสต่อต้าน ถึงรายได้จะไม่งดงาม
 
แต่สำหรับเรา นี่คือหนังไทยในดวงใจเราไปแล้ว
 

hi5

หลายคนอาจใช้เว็บนี้เพื่อหาแฟน หาเพื่อน แต่สำหรับเรา มันคือการตามหาความทรงจำที่หายไปนาน
 
หลังจากทิ้ง hi5 นานมากตั้งแต่สร้างขึ้นมา ช่วงนี้คิดไงไม่รุถึงได้กลับไปเล่นอีกครั้ง และพบว่า เพื่อนๆ หลายๆ คน ที่เราไม่ได้เจอกันตั้งแต่มอปลาย เค้าก้อเล่นเหมือนกัน
 
อันเนื่องจาก hi5 เราก้อนึกถึงใครคนนึง คนที่เคยอยู่ห้องเดียวกับเราตอนอนุบาล ตอนนี้ไปเรียนนายเรือซะแระ
 
อยู่ดีดีเราก้อนึกชื่อออก หาในกูเกิ้ลจนเจอเมลล์
 
และวันเสาร์ที่ผ่านมา ไอ้"นิว" ก้อดันออนพอดี เลยมีโอกาสได้คุยกัน
 
พอคุยเสร็จ เรากลับรู้สึกคิดถึงนิวมาก อาจเป็นเพราะไม่ได้เจอกันนาน หรือเป็นเพราะนิวหน้าตาดีขึ้น 555+
 
ช่างเหอะ อย่างน้อยเสี้ยวความทรงจำของเราก้อเริ่มชัดเจนขึ้นมาบ้างแล้ว
 
ใครบางคนอาจเคยบอกว่า ความสำเร็จคือการมุ่งหน้าทำต่อไปโดยไม่เหลียวหลังย้อนกลับมาในอดีต แต่สำหรับเรา อดีตคือสิ่งที่จะทำให้อนาคตดีขึ้น เพียงแค่เราเก็บสิ่งดีดี และเอาสิ่งที่ไม่ดีมาปรับปรุง แค่นั้นแหละ
 
ปล. เจอกันค่ายอาสาที่ชะอวดเด้อ

เมื่อวงกลมสองวงซ้อนทับกัน….

  โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
 
  คิดถึงตัวเองกับคนคนนั้นเหมือนกัน หลายๆครั้ง เราพยายามปฎิเสธใจตัวเอง บอกตัวเองว่าไม่ใช่ ทั้งที่จริงเราชอบเค้าทีละน้อย แต่ แต่เราก้อไม่ได้ไปจุ้นจ้าน ไม่ได้ตามไปถึงบ้าน ไม่ได้ไปราวีแฟนเค้า แค่เราส่งผ่านความรู้สึกผ่านเลนส์ ผ่านกริยาท่าทางที่ปิดบังคำพูดไม่มิด… ไม่สิ คำที่เราพูดว่าไม่ชอบๆๆๆๆ ไม่ได้มาเพื่อคนๆนี้ นั่นน่ะคือคำโกหกเลยล่ะ แต่ถึงเราจะผิดศีลข้อ 4 จะตกนรกชั้นไหนก็ตามแต่ เราทำเพื่อให้เค้าสบายใจไม่ใช่เหรอ
 
  ถ้ามีใครมาบอกว่า เลิกยุ่งเขาเหอะ เด๋วก็สบายใจเอง สำหรับเรา เราไม่ค่อยเห็นด้วยนะ เพราะเราไม่ได้ใกล้ชิดเค้าถึงขั้นไปอยู่ไปกินบ้านเค้า เจอกันก็ทักทายตามปกติ มีโอกาสเพียงไม่กี่ครั้งเท่านั้นที่เรากับเค้าจะได้ใกล้ชิดกัน แต่ด้วยการที่เรารู้แล้วว่าเค้ามีแฟน และดูท่าทางแล้วเค้าคงไม่ชอบเราแน่ๆ เราจึงให้การตัดสินใจทั้งหมดอยู่ที่เค้า
 
  ถ้าเค้าบอกว่าเค้าชอบเรา (เป็นไปได้น้อยมาก) เราก็คงบอกว่า ตัวเลือกยังมีอีกเยอะนะไอ้น้อง เอ็งยังมีคนที่คู่ควรกว่าพี่อีกมาก คิดให้ดีก่อนที่จะมาใช้ชีวิตกับพี่ ถ้าน้องรับในความเป็นพี่ได้ พี่ก้อจะรับเรา
 
  ถ้าเค้าบอกว่าเค้าเกลียดเรา ก้อคงอึ้งไปซักพัก อืม… ขอบคุณนะที่น้องพูดจากใจ จากความรู้สึกจริงๆ พี่จะไม่ยุ่งกับเรา จะไม่จุ้นจ้าน ไม่ทำอะไรให้เป็นที่รำคาญอีก
 
  ในตอนนี้ เราสองคน เป็นรุ่นพี่-รุ่นน้องกันเท่านั้น เรื่องคิดเป็นอย่างอื่น อาจจะมีบ้าง แต่ตราบใดที่วงกลมสองวงยังไม่ทับกันสนิท หรือแยกกันโดยเด็ดขาด เราก้อคงรักษาความสัมพันธ์แบบนี้ต่อไป และสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรให้เกินเลย หรือทำความไม่พอใจให้กับเค้าหรือแฟนเค้าโดยเด็ดขาด
 
  ที่พิมพ์ไปอาจขัดกับความรู้สึกส่วนลึกของตัวเองอยู่บ้าง แต่ในเมื่อเราเป็นแบบนี้และมาถึงจุดนี้แล้ว สิ่งที่เราทำบางอย่างอาจจำเป็นต้องทำจริงๆ เพื่อสละความคิดเอาแต่ใจ ปล่อยวางให้เป็นไปตามกลไกธรรมชาติ มันจะดีหรือไม่ดี เวลาเท่านั้นคือผู้ตัดสิน

แดกเหล้าเข้าพรรษา

ก้อนั่นแหละ ไปกินเหล้ามากับน้องๆ รักบี้ มาถึงก้อโดนขอร้องแกมบังคับให้นั่งกับน้อง ในใจก้อคิดว่า กรูปีสี่นะเฟ้ย แต่ เอาวะ ลองซักตั้ง จากนั้นก้อว้อดก้า ตามด้วยแสงโสม (บาดคอชิบหาย) ทีแรกก้อยังไหวนะ แต่ไปๆ มาๆ มึนๆ เซๆ ความทรงจำสุดท้ายในร้าน คือฟุบลงข้างน้องคิ้ม แล้วเกิดอาการสวนทาง หลังจากนั้นก้อจำอะไรแทบไม่ได้ ไม่รู้ว่าใครพามาส่ง ไม่รู้ว่าตัวเองขึ้นรถมาได้ไง ก้อรู้สึกนิดๆ ว่ามาถึงหอแล้ว จำได้ลางๆ ว่าตัวเองบอกเลขห้องไป แต่ก้อไม่รู้ว่าลงไปนอนตั้งแต่เมื่อไหร่ ตื่นมาอีกที ในอ่างมีไอ้ที่กินเข้าไปอยู่เต็ม เฮ้ย กรูลงไปนอนบนเตียงได้ไงฟระ กรูอ้วกตรงนั้นได้ไงฟระ แต่ก้อยังน้อยกว่าเมื่อสามปีที่แล้ว คราวนั้นหมดสภาพจริงๆ แต่คราวนี้เมาน้อยกว่านิดหน่อย แต่ก้อยังเดี้ยงอยู่ดี
 
แต่ยังไงก้อขอบคุณคนที่มาส่ง และขอโทษด้วยที่ต้องทำให้ลำบาก หลังจากนี้คงไม่ได้เมาแบบเต็มที่อีกแล้ว จะจำวันนี้เอาไว้
 
ปล.ไปงานเกษตรมา พริตตี้น่ารัก หุหุ

ไม่เข้าใจตัวเอง

ทำไมถึงลืมไม่ได้ ทำไมถึงยังผูกพัน

ทำไมความรู้สึกว่าเราขาดอะไรบางอย่าง ถึงมีเป็นระยะ

เราขาดอะไรล่ะ ขาดเพื่อน ขาดคนรู้ใจ ขาดความอบอุ่น

ขาดความยับยั้งชั่งใจ รึว่าขาดวุฒิภาวะ

มนุษยสัมพันธ์ที่แย่ ความเอาใจใส่ตัวเองที่แย่ หรือระเบียบของตัวเอง

รักตัวเองไม่เป็น รึว่ารักคนอื่นไม่เป็น

รักแล้วเคยช้ำแต่ไม่จำใส่ใจ หรือเป็นรักด้วยความหลงผสมปนเป

กำลังสับสน รึว่าแค่เหม่อลอยไปชั่วขณะ

เก่งแต่ไร้ปฏิสัมพันธ์ หรืออยากคุยแต่เค้าไม่เอาด้วย เพียงเพราะเราไม่รู้จักการเข้าหา

คำถามพวกนี้เราอาจต้องตอบเอง หรือเราอาจต้องให้คนอื่นตอบ หรือรอให้เวลาเป็นผู้ตอบ

จะจบ รึว่าจะเขียนต่อดีล่ะ…..

ปล. อย่าไปใส่ใจข้อความข้างบนมากนะครับ มันก้อแค่การเพ้อเท่านั้น