โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
คิดถึงตัวเองกับคนคนนั้นเหมือนกัน หลายๆครั้ง เราพยายามปฎิเสธใจตัวเอง บอกตัวเองว่าไม่ใช่ ทั้งที่จริงเราชอบเค้าทีละน้อย แต่ แต่เราก้อไม่ได้ไปจุ้นจ้าน ไม่ได้ตามไปถึงบ้าน ไม่ได้ไปราวีแฟนเค้า แค่เราส่งผ่านความรู้สึกผ่านเลนส์ ผ่านกริยาท่าทางที่ปิดบังคำพูดไม่มิด… ไม่สิ คำที่เราพูดว่าไม่ชอบๆๆๆๆ ไม่ได้มาเพื่อคนๆนี้ นั่นน่ะคือคำโกหกเลยล่ะ แต่ถึงเราจะผิดศีลข้อ 4 จะตกนรกชั้นไหนก็ตามแต่ เราทำเพื่อให้เค้าสบายใจไม่ใช่เหรอ
ถ้ามีใครมาบอกว่า เลิกยุ่งเขาเหอะ เด๋วก็สบายใจเอง สำหรับเรา เราไม่ค่อยเห็นด้วยนะ เพราะเราไม่ได้ใกล้ชิดเค้าถึงขั้นไปอยู่ไปกินบ้านเค้า เจอกันก็ทักทายตามปกติ มีโอกาสเพียงไม่กี่ครั้งเท่านั้นที่เรากับเค้าจะได้ใกล้ชิดกัน แต่ด้วยการที่เรารู้แล้วว่าเค้ามีแฟน และดูท่าทางแล้วเค้าคงไม่ชอบเราแน่ๆ เราจึงให้การตัดสินใจทั้งหมดอยู่ที่เค้า
ถ้าเค้าบอกว่าเค้าชอบเรา (เป็นไปได้น้อยมาก) เราก็คงบอกว่า ตัวเลือกยังมีอีกเยอะนะไอ้น้อง เอ็งยังมีคนที่คู่ควรกว่าพี่อีกมาก คิดให้ดีก่อนที่จะมาใช้ชีวิตกับพี่ ถ้าน้องรับในความเป็นพี่ได้ พี่ก้อจะรับเรา
ถ้าเค้าบอกว่าเค้าเกลียดเรา ก้อคงอึ้งไปซักพัก อืม… ขอบคุณนะที่น้องพูดจากใจ จากความรู้สึกจริงๆ พี่จะไม่ยุ่งกับเรา จะไม่จุ้นจ้าน ไม่ทำอะไรให้เป็นที่รำคาญอีก
ในตอนนี้ เราสองคน เป็นรุ่นพี่-รุ่นน้องกันเท่านั้น เรื่องคิดเป็นอย่างอื่น อาจจะมีบ้าง แต่ตราบใดที่วงกลมสองวงยังไม่ทับกันสนิท หรือแยกกันโดยเด็ดขาด เราก้อคงรักษาความสัมพันธ์แบบนี้ต่อไป และสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรให้เกินเลย หรือทำความไม่พอใจให้กับเค้าหรือแฟนเค้าโดยเด็ดขาด
ที่พิมพ์ไปอาจขัดกับความรู้สึกส่วนลึกของตัวเองอยู่บ้าง แต่ในเมื่อเราเป็นแบบนี้และมาถึงจุดนี้แล้ว สิ่งที่เราทำบางอย่างอาจจำเป็นต้องทำจริงๆ เพื่อสละความคิดเอาแต่ใจ ปล่อยวางให้เป็นไปตามกลไกธรรมชาติ มันจะดีหรือไม่ดี เวลาเท่านั้นคือผู้ตัดสิน
