ไม่เข้าใจตัวเอง

ทำไมถึงลืมไม่ได้ ทำไมถึงยังผูกพัน

ทำไมความรู้สึกว่าเราขาดอะไรบางอย่าง ถึงมีเป็นระยะ

เราขาดอะไรล่ะ ขาดเพื่อน ขาดคนรู้ใจ ขาดความอบอุ่น

ขาดความยับยั้งชั่งใจ รึว่าขาดวุฒิภาวะ

มนุษยสัมพันธ์ที่แย่ ความเอาใจใส่ตัวเองที่แย่ หรือระเบียบของตัวเอง

รักตัวเองไม่เป็น รึว่ารักคนอื่นไม่เป็น

รักแล้วเคยช้ำแต่ไม่จำใส่ใจ หรือเป็นรักด้วยความหลงผสมปนเป

กำลังสับสน รึว่าแค่เหม่อลอยไปชั่วขณะ

เก่งแต่ไร้ปฏิสัมพันธ์ หรืออยากคุยแต่เค้าไม่เอาด้วย เพียงเพราะเราไม่รู้จักการเข้าหา

คำถามพวกนี้เราอาจต้องตอบเอง หรือเราอาจต้องให้คนอื่นตอบ หรือรอให้เวลาเป็นผู้ตอบ

จะจบ รึว่าจะเขียนต่อดีล่ะ…..

ปล. อย่าไปใส่ใจข้อความข้างบนมากนะครับ มันก้อแค่การเพ้อเท่านั้น

เมื่อเราทำใจ อะไรๆ ก้อดีขึ้น

วันนี้ไปดูรักบี้ แพ้ว่ะ ไม่เป็นไร

แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น

น้องรักบี้วิดวะคนนั้นต่างหาก ขาว ล่ำพอประมาณ หน้าตาได้ใจ ห้อยตะกรุดซะด้วย

สงสัยนัดหน้าที่เราแข่งกับวิดวะ อาจจะมีแอบปันใจมั่ง (นิดหน่อย)

ที่จริงเราชอบดูรักบี้ ก้อเพราะเหตุนี้ไม่ใช่เหรอ

แต่ถึงยังไง ก้อคงทำอะไรไม่ได้มาก เพราะดูท่าถ้าน้องรู้ คงได้โดนยำเละแหง

ถ้าน้องเค้ามีแฟนแล้วก้อดูแลดีดีนะ ถ้าทิ้งกันละก้อ…..

ปล. โปรเจกเริ่มแล้วนะคร้าบ